هیپوتیروئیدی یا کمکاری تیروئید مبحث مفصلی است که هاشیموتو یکی از انواع آن می باشد. کم کاری تیروئید میتواند مادرزادی، اکتسابی ، در اثر درمانهای دارویی یا جراحی یا علل دیگر باشد. اما آنچه که اینجا مورد نظر ما است، تیروئیدیدت هاشیموتو است.
علت بیماری هاشیموتو یک اختلال ایمنی (اصطلاحا اتوایمیون) است. در اختلالات اتوایمیون ، ایمنی بدن بافت یا بافتهایی از بدن را غریبه تلقی کرده و علیه آنها آنتی بادی می سازد تا آن را نابود یا از کار بیاندازد. در هاشیموتو این آنتی بادیها علیه تیروئید ساخته میشوند.
هاشیموتو در ابتدا ممکن است مدتها و سالها بصورت ساب کلینیکال (یعنی علایم ندارد و آزمایشات مختصری مختل است) باشد که با پیشرفت بیماری بافت بیشتری از تیروئید تخریب شده و کم کم علامتدار میشود.
لازم به ذکر است که خود بیماری هاشیموتو در صورت درمان ، بیماری خطرناکی نیسست و فرد میتواند زندگی نرمال داشته باشد.
در مورد تنظیم قند خون فردی که باید انسولین تزریق کند، باید خود فرد آگاهی و اطلاعات کافی در مورد انسولینها و وضعیت جسمانی خود داشته باشد. چراکه اگر خود فرد تلاش نکند، حتی اگر هرروز هم پیش متخصص برود ، نمیشود قند خون را بطور مطلوب تنظیم کرد. چون وعده های غذایی و فعالیت فرد هر روز و هر ساعت ممکن است متفاوت از قبل باشد.
بطور خلاصه و قابل فهم برای عموم اگر بخواهم بیان کنم، معمولا برای تنظیم قند خون ترکیبی از انسولین کوتاه اثر و بلنداثر داده میشود. بعضی از انسولینها هم هستند که بصورت مخلوط ارائه میشوند و برای کسانی مناسب است که پذیرش مناسبی ندارند و آموزش پذیری پایینی دارند.
انسولینهای طولانی اثر عبارتند از:
– لانتوس = گلارژین = آبازاگلار
– لومیر = دتمیر
– NPH
انسولینهای کوتاه اثر عبارتند از:
– نوورپید = آسپارت
– آپیدرا = گلولیزین
– رگولار
انسولینهای ترکیبی عبارتند از:
– نوومیکس
– انسولین ۳/۷
مطالبی که در زیر آورده میشوند در مورد انسولینهای قلمی (غیر از نوومیکس) می باشد. سایر انسولینها مثل NPH و ۳/۷ و نوومیکس در شرایط خاصی تجویز می شوند و کنترلش برای بیمار سختتر است و بهتر است پزشک آن را تغییر دهد.
ادامه مطلب
درباره این سایت